Cześć, pewnie teraz pomyślałeś sobie że powinnam napisać to bardziej oficjalnie, zazwyczaj w życiu robię to co uważam za słuszne, opinie innych są ważne, ale ważniejsze jest bycie sobą, stąd to koleżeńskie powitanie 🙂
Jesteś tu więc pewnie chcesz wiedzieć coś więcej o mnie, psychologiem chciałam być od momentu kiedy rozwiedli się moi rodzice, był to burzliwy okres mojego, jak też ich życia, niestety nie byli na tyle emocjonalnie stabilni żeby potrafić rozdzielić wychowanie nas i to co między nimi się zdarzyło, miałam 13 lat kiedy zagrałam jedną z głównych ról przy ich rozwodzie i postanowiłam uchronić inne dzieci przed tym losem, rodzice nie byli szczęśliwi z tego powodu że wybrałam takie studia, myślę że nie zbyt często ogólnie byli z czegokolwiek zadowoleni, stąd też i ja mam pewne ułomności, przeszłam długą autoterapię żeby zrozumieć i pogodzić się z pewnymi zdarzeniami , które miały miejsce w trakcie mojego jakże krótkiego, ale burzliwego żywota 🙂
Z jednej strony jestem wdzięczna losowi, że pozwolił mi przeżyć tak wiele przykrych sytuacji, doświadczyć bólu, rozczarowania, cierpienia, straty, lęku bo teraz czytam z Was jak z książki, nie z powodu wiedzy jaką ciągle nabywam, chociaż nie mówię że nie jest pomocna, a dlatego, że kiedyś byłam na Waszym miejscu, czułam to samo i wiem co zrobiłam żeby dziś mieć tą energię, którą w sobie noszę.
Nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych i Ciebie też do tego przekonam. Miejsce mojej pracy to również mój dom, który wybudowałam po rozstaniu z mężem, jest to bardzo szczęśliwe miejsce, które udowadnia to, że jestem zdeterminowana w działaniu, że jeśli czegoś bardzo chce to to zrobię i że życie jest bardzo szczęśliwe mimo że nie układa się czasem tak jak byśmy tego chcieli, te złe momenty, to tylko przecinki w naszym życiu, kiedy zagościsz u mnie będziesz czuł się dobrze, może zobaczę Twoje łzy, ale tylko przez chwilę, pozwolę Ci na to bo łzy są w życiu potrzebne, natomiast zaraz poczujesz moją energię, zarażę Cię uśmiechem i moim podejście do życia, pomogę zobaczyć że nie jest tak źle, że wszystko możemy zdziałać, poukładać, wyjaśnić, pogodzić się z czymś… a przede wszystkim polubić siebie, zaakceptować.
Ja też często się potykam, ale nie robię z tego dramatu, wstaję, zacieram ręce i dalej idę po swoje, nauczyć Cię tego? 🙂 Robię to ze zdwojoną siłą odkąd w 2018 roku przyszła na świat moja córka – Zosia, to bardzo wymagające, absorbujące dziecko, dziewczynka, która sporo wymaga i nie jest wychowawczo łatwa, tym bardziej nie mogę się poddać i zmarnować jej potencjału na bycie cudowną, niezależną, silną kobietą, chciałabym jej wpoić zasady, którymi sama się kieruje, poszanowanie człowieka, siebie, zdrowy egoizm, mądrość i miłość i wiele innych o których może napiszę w innym wpisie. Natomiast odkąd jest obok mnie wiem, że jestem jej ikoną, autorytetem, mimo błędów, jakie popełniam, to we mnie chce mieć oparcie i schronienie to na mnie patrzy i powtarza wszystkie czynności, to ja ukształtuje ją na świat, tak jak wy Wasze dzieci, dlatego mamy poważną misję do spełnienia!
Poza tym że jestem szczęściara i robię to co kocham, lubię naturę, napędza mnie słońce, taniec i jazda na rowerze. Kocham góry, chociaż do morza też mam sentyment, sporo gotuję, a później nie jem bo jestem zmęczona gotowaniem 🙂 Znacie to ? Jesteśmy pewnie do siebie podobni, mimo że każdy nosi w plecaku wspomnień coś innego znajdziemy wspólny język.
Podsumowując, czekam na Was w moim małym domku zbudowanym z marzeń i wytrwałości, żeby przekazać wszystko co cenne i dać energię na życie, a mam jej jeszcze trochę w zapasie, żeby Was wysłuchać i zrozumieć, żeby okazać Wam empatię i wrócić z Wami do moich wspomnień tych dobrych i złych żeby przekazać Wam to czego się z przeszłości nauczyłam 🙂 Bardziej na bieżąco jestem na facebooku, tam też często zamieszczam coś pod wpływem impulsu, chwili, często zdarzenia które mnie spotkało, więc jeśli chcesz być ze mną w kontakcie zapraszam Cię również tam 🙂
No responses yet